WIELKIE GRONO – O nauczaniu tego, co jest zrozumiałe (1915)

      Pytanie (1915) – Czy Obj. 7:9-17 nie może być zastosowane raczej do zbawionej ludzkości niż do klasy Wielkiego Grona? Czy nie ma poważnego zagrożenia w nauczaniu, że ma być Wielkie Grono na duchowym poziomie i że ci, którzy nie doceniają wysokiego powołania i poświęcenia do niego, zostaną również zbawieni?

      Odpowiedź – Byłoby bardzo niebezpieczną rzeczą dla osoby nierozumiejącej jakiejś rzeczy próbować jej nauczać. Pytający widocznie nie rozumie tego przedmiotu, a to skraca całą odpowiedź. Gdy pozostawimy sprawę tak, jak ją podaje Pan, ujmiemy ją we właściwy sposób. „Prorok, który ma sen, niech opowiada sen: ale który ma słowo moje, niech mówi słowo moje w prawdzie” [Jer. 23:28]. Mówimy, co wiemy. To jest przywilej, który zamierzamy utrzymać aż do śmierci. Czy nie tak?