STARSI – Ich autorytet w Kościele

      Pytanie (1909) – Czy starszy obrany jest tylko do wy­konywania życzeń zgromadzenia, i do utrzymania porządku, czy też ma wierszą odpowiedzial­ność?

      Odpowiedź – Autorytet nie może być większy od dawcy tegoż autorytetu. Inaczej mówiąc, jeżeli zgromadzenie powierzy starszemu odpowiedzialność przez obranie go, to znaczy, że zgromadzenie miało tę odpowiedzialność najprzód, bo inaczej ono nie mogłoby jej powierzyć starszemu. Przeto starszy powi­nien przyjąć autorytet w takim stopniu, w jakim zgromadzenie mu daje. Jeżeli sumienie jego nie zezwala mu na pewne rze­czy, to byłoby właściwym dla niego powiedzieć zgromadzeniu o swoim stanie sumienia i umysłu, przyczyni mógłby nadmie­nić, że zgromadzenie, o ile sobie życzy, może zażądać jego re­zygnacji, którą on chętnie złoży. Starszy nie powinien gwałcić swego sumienia w służbie zgromadzeniu, a zgromadzenie nie powinno gwałcić swego sumienia w przyjmowaniu niestosownej usługi od starszego. Starszy powinien służyć Kościołowi według życzeń tego, lecz tylko tak daleko, jak zezwala mu jego su­mienie.

      Mogę jeszcze dodać, że Pismo Święte mówi, że duch święty czyni starszego nadzorcą, przez podniesienie rąk. W taki sposób stosuje się do zgromadzenia i przez nie działa najprzód.