POŚWIĘCENIE – Zastosowane do dwóch klas

      Pytanie (1912) – Do kogo mówi Apostoł: Proszę was te­dy, bracia, przez litości Boże, abyście stawiali ciała, wasze ofia­rą żywa? – Rzym. 12:1.

      Odpowiedź – Słowa te stosują się właściwie do dwóch klas. Pierwsze, stosują się do klasy określonej jako „bracia” w tym znaczeniu, że nie są oni już więcej przeciwnikami, lecz sympaty­zującymi z poświęconymi. Apostoł nawoływał tych, aby dokoń­czyli dzieła łaski, jakie już rozpoczęli. Po drugie, tekst odnosi się do tych, którzy zrobili poświęcenie i nawołuje ich, aby dokoń­czyli dzieła. Wzywam was, bracia, abyście codziennie dokonywali tej sprawy stawiania ciał waszych ofiarą żywą, aż dzieło zostanie dokonane. To, powiada Apostoł, jest rozumną służbą, miłą Bogu.

      Chociaż św. Paweł nie mówi, że to On wielki Orędownik uczyni tę ofiarę miłą, to jednak chrześcijanie powinni to rozu­mieć, wiedząc że są przyjmowani w Umiłowanym. Gdy tacy już oddali swoje życie, skoro złożyli wszystko w ręce Pańskie, rozu­mieją oni, że jako członkowie Ciała Chrystusowego, mają umierać codziennie. Wynika stąd, że codziennie nastręczają się sposobno­ści aby wydawać życie w służbie Bożej. Chociaż jest to umiera­niem codziennym, jednak w innym znaczeniu tego słowa, jest to ofiara aż do końca życia. Pan nasz Jezus rzekł: Aleć mam być chrztem ochrzczony, a jakom jest ściśniony, póki się to nie wy­kona. (Łuk. 12:50). W jednym znaczeniu, ofiara Jego została przyjęta przy Jordanie. W drugim znaczeniu, odbywała się dzień po dniu, aż chrzest został zakończony na Krzyżu, a On zawołał Wykonało się!