JERUZALEM – Matką wszystkich nas

      Pytanie (1913) – W tekście Lecz ono górne Jeruzalem wolne jest, które jest matką wszystkich nas. (Gal. 4:26), kogo mamy rozumieć przez nas i jak duchowe Jeruzalem jest matką wszystkich nas?

      Odpowiedź – Apostoł używa tu figuralnej mowy, która jest zwyczajną w Piśmie Świętym, i odnosi się do miasta jako matki i do jego obywateli, jak na przykład córki Jeruzalemskie, córki Syjońskie, Sodoma i jej córki itp. Wyraz nas oznacza klasę świętych Bożych. Obywatelstwo świętych jest w Niebie – w Nie­bieskim Jeruzalem, które nie będzie zbudowane aż po Pierwszym Zmartwychwstaniu. Wiarą patrzymy naprzód i mówimy o tym stanie obietnicy i o naszym obywatelstwie w nim. Kościół rozwija się pod tym samym macierzyńskim Przymierzem co Chrystus; bo jest Jego ciałem. Jego przymierzem było przymierze ofiary. Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze – Psalm 50:5.

      Człowiek Chrystus Jezus wszedł w przymierze z Ojcem, któ­re oznaczało ofiarowanie Jego ciała. Jego ziemskiej natury. Jako-nagrodę za tę ofiarę, Ojciec uczynił Go Nowym Stworzeniem Bo­skiej natury – daleko wyższej ponad anielską, postanowił Go Wielkim Mesjaszem, który będzie błogosławił świat.

      Wykonując Ojcowski Plan, nasz Pan zastosowuje Swoją za­sługę do takich którzy teraz postępują Jego śladem, sprawując to samo przymierze ofiary. Jeśli pozostaną wiernymi, to będą uczestniczyć w wielkim dziele Mesjasza w błogosławieniu świata, i będą stanowić Nowe Jeruzalem, Królestwo Tysiąclecia. Wiarą jesteśmy Jego dziećmi. Już teraz nasze obywatelstwo jest w nie­bie.