ŚMIERĆ – Insi z umarłych nie ożyli aż przy końcu tysiąclecia

      Pytanie (1911) – Jaką dałbyś odpowiedź w razie gdyby cię zapytano co do wyjątku z Pisma świętego, które mówi: A insi z umarłych nie ożyli aż się skończyło tysiąc lat?

      Odpowiedź – Nie czytałem tego pytania tak jak ono było napisane. Wytłumaczyłbym ten ustęp i powiedziałbym, że we­dług tego jak Bóg patrzy na tę sprawę, Adam był żywy, kiedy był w harmonii z Bogiem, oraz że Adam zaczął umierać natych­miast skoro tylko został wypędzony z Raju, mocą wyroku Bo­skiego – umierając, umrzesz. Powiedziałbym, że Adam umie­rał przez 930 lat; a podobnie, kiedy odwrotny proces się zacznie, Adam zamiast umierać przez 930 lat, będzie się stawał coraz bardziej żywy przez 930 lat. Przez cały okres królowania Mesja­sza, świat stawać się będzie coraz bardziej ożywionym, lecz do zupełnej żywotności ludzie dojdą dopiero, gdy staną się dosko­nałymi. W jednym, znaczeniu tego słowa możemy powiedzieć, że ludzie nie będą żywymi dopóki Chrystus jako Pośrednik nie odda ich Ojcu, a On wypróbuje ich godność lub niegodność życia wiecz­nego. Z drugiej strony można by powiedzieć lub też nie, zależy od tego, jaka osoba by pytała i w jakich okolicznościach, że wiersz ten nie znajduje się w najstarszych manuskryptach, lecz prawdo­podobnie został później wsunięty jako podrobiony dodatek.

      Jednak lepiej jest nie mówić o tym jako o podrobionym do­datku, ponieważ ludzie czasami mogliby odnieść wrażenie, że Staracie się wykręcić od odpowiedzi, a tam gdzie ustęp pasuje tak dobrze jak ten i wiele innych, nie starałbym się wyjaśniać go, z wyjątkiem jedynie powiedzenia, że ludzie będą odzyskiwać życie, lecz do pełności żywota dojdą dopiero na końcu Tysiąc­lecia.