PRAWO DO ŻYCIA – A zasługa
Pytanie (1911) – Jak możemy rozróżnić pomiędzy zasługą Chrystusa, którą On przypisze za grzechy świata, a Chrystusowym prawem do życia, które On odda za grzechy świata?
Odpowiedź – Sprawiedliwość naszego Pana, na poziomie ludzkim oczywiście odnosiła się do Niego kiedy był człowiekiem. Nie ma On teraz sprawiedliwości jako człowiek. Posiada jedynie kredyt tej sprawiedliwości w oczach Ojca, w oczach Sprawiedliwości, posiada ją jako zasługę, którą przyzna światu w odpowiednim czasie, ale która obecnie jest wypożyczona Kościołowi w ciągu Wieku Ewangelii.
Praw Swych do życia Jezus potrzebował aż do chwili gdy umarł. Umierając, przekazał je Ojcu, stosownie do zarządzenia Ojca. Jezus powiedział: Izali nie mam pić kielicha tego, który mi dał Ojciec? (Jan 18:11). Kiedy był człowiekiem, Jezus był właścicielem tych praw do życia, aby je mógł używać. A teraz już ich nie potrzebuje, albowiem ma On lepsze rzeczy. Jednak Jezus ma prawo do życia ludzkiego, którego nie potrzebuje osobiście – ale które potrzebuje aby oddać je za ludzkość, aby ludzie mogli osiągnąć żywot wieczny, jeśli zechcą.
Na Pana naszego trzeba patrzeć z punktu zapatrywania Jego własnej osobistości. Przede wszystkim był On istotą duchową. Po drugie, On stał się ciałem – świętym, niewinnym, nie skalanym, odłączonym od grzeszników. Po trzecie, za to, że pozwolił aby odebrane Mu było życie ziemskie, Bóg wynagrodził Go osobiście wysokim wywyższeniem. – Do Filip. 2:9.
Bóg tak zarządził, że Ta chwalebna Istota uczyni pewne rzeczy na korzyść ludzkości. Moc uczynienia tych rzeczy leży w tym, że Jezus w dalszym ciągu posiada prawo do życia ludzkie go, którego nie potrzebuje. Zachowuje On jednak to prawo, aby dać je światu w Wieku Tysiąclecia, aby je dawać stopniowo, w miarę tego jak ludzie dochodzić będą do harmonii z warunkami Nowego Przymierza. Obecnie Jezus przypisuje część tej wartości tym, którzy pragną stać się Jego członkami – a czyni to aby pokryć ich braki i umożliwić ich ofiarę do przyjęcia przez Ojca.
Zasługa Chrystusowa polegała na tym, że pełnił On wolę Ojca. Tę zasługę Ojciec wynagrodził przez danie Mu nowej na tury, po drugiej stronie zasłony. Oczywiście ta zasługa wciąż istnieje i trwa. Jezus zawsze będzie miał w oczach Ojca osobista zasługę, oddzielnie od wszystkiego, co zrobić może dla ludzkości. Dlatego nie możemy przypuszczać, że Jezus odda swoją zasługę. W takim wypadku pozostałby On bez żadnej zasługi. Otrzymawszy jednak Swoją nagrodę, Jezus ma prawo do życia ludzkiego i prawo to jako takie uznane jest przez Boga, To właśnie przedstawia w oczach Bożych zasługę – wartość, wystarczającą do odkupienia Adama i jego dzieci – Jego cenę kupna, że tak powiemy. Tę zasługę Jezus wkrótce użyje dla świata i tę przypisuje On nam teraz.