POJEDNANIE – O zasłudze

      Pytanie (1912) – Czy właściwą rzeczą, jest mówić, że wszystka zasługa ofiary Pana naszego jest przypisywaniem każdemu i wszystkim jednostkom, kiedy taka jednostka na podstawie Pisma św. staje się wierzącą ?

      Odpowiedź – Nie. Cała zasługa śmierci Pana naszego by­ła już w rękach Sprawiedliwości, kiedy Jezus wstąpił na wysokość, ale nie była zastosowana w pewnym tylko stopniu lub dla pewnej osoby. Stosownie do zamiaru Boskiego, zasługa ta ma być zastosowana za pierworodny grzech Adama i za wszyst­kie grzechy jego dzieci, które są wynikiem wprost lub pośred­nio pierwotnego grzechu. Tak więc możemy powiedzieć, że każ­dy członek rodzaju Adamowego osobiście, indywidualnie, ko­rzysta z tej zasługi odkupieńczej, przypadającej mu z za­rządzenia Boskiego.

      Pan nasz dał rychłemu Kościołowi instrukcje, że mają cze­kać w Jerozolimie na pomazanie duchem świętym, na dowód przebaczenia im grzechów i przyjęcia ich za dzieci Boże. Wstą­pił na wysokość i okazał się przed obliczem Ojca – za ca­łym Kościołem Pierworodnych. Zastosowanie Jego zasługi było za nich wszystkich, jak również za tych kilku przedstawicieli którzy czekali za tym błogosławieństwem w „górnym pokoju”.