ZEBRANIA – Obowiązki starszych i diakonów

      Pytanie (1916) – W wielkim zgromadzeniu, jeżeli starsi są w zupełności zajęci służbą, a diakoni również zajęci są o tyle na ile pozwalają im okoliczności, gdyby jeszcze pozostawała pewna klasa bez przewodniczącego, czy byłoby właściwym aby komitet, składający się z trzech starszych, naznaczył do pomocy brata ze zgromadzenia wiedząc, że jest to brat ustalony w prawdzie i sposobny na przewodni­czącego w klasie?

      Odpowiedź – Myślałbym że w podobnych okolicznościach byłoby to rzeczą właściwą. Właściwe jest dla zgromadzenia zadecydować ilu starszych ma być do prowadzenia zebrań. Gdyby jednak nie było dosyć obranych starszych to komitetowi nie pozostawałoby co innego jak dobranie kogoś, o którym wiedzie­liby że kwalifikuje się do tej czynności. Jednak nie powin­ni iść poza liczbę wybraną, przez zgromadzenie, oprócz tylko w wypadkach nagłej i koniecznej potrzeby. W zwykłych warun­kach wybrani starsi powinni prowadzić zebrania; lecz w niek­tórych wypadkach sposobny diakon może być naznaczony, gdy zachodzi potrzeba podobna do wspomnianej powyżej. Należy jednak mieć na uwadze, że liczba starszych powinna być upo­ważniona przez zgromadzenie i ich głos powinien regulować ze­braniami w zwykłych warunkach. Od tej reguły nie należy od­stępować, chyba tylko w wypadkach nagiej i koniecznej po­trzeby.