EWANGELIA – Kazana najprzód umarłym

Pytanie (1911) – Dlatego bowiem i umarłym kazano Ewan­gelię, aby sądzeni byli według ludzi ze strony ciała, ale żyli we­dług Boga, duchem (1Piotra 4:6). – Proszę o wytłumaczenie.

Odpowiedź – Którzy to są umarli, wspomniani w pytaniu? Są to ci sami, o których Jezus mówił do tego, co powołał na ucznia, lecz on rzekł: — Panie, dopuść mi pierwej odejść i po­grzebać ojca mego ale mu Jezus rzekł: Pójdź za mną, a nie­chaj umarli grzebią umarłe swoje. (Mat. 8:21). Ty idź i głoś Ewangelię. Co to znaczy? To znaczy, że cały rodzaj ludzki odkąd został skazany na śmierć, z Boskiego punktu zapatrywania uważany jest za umarły. Kto nie ma Syna Bożego, nie ma ży­wota w sobie. Nikt nie może mieć nawet przypisanego żywota, jeżeli nie jest w społeczności z Jezusem, jako dawcą żywota. Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma ży­wota (1 Jan 6:12). W taki sposób cały świat liczy się umar­łym i z tego powodu Apostoł Piotr mówi: Dlatego bowiem i umarłym kazano Ewangelię, aby byli sądzeni według ludzi z stro­ny ciała, ale żyli według Boga duchem. To znaczy, że każdy z nas ofiarowanych, chociaż jest z natury razem ze światem, to jednak liczymy się żywymi, gdyż wiarą przeszliśmy ze śmierci do żywota i odtąd zostaliśmy wystawieni na próbę wiecznego ży­wota. Jak możemy mieć naszą próbę? Ludzie według swojego pojęcia patrzą na nas i sądzą jako ludzi, ale Pan Bóg uważa nas jako nowe stworzenia. W podobny sposób i my uważamy jedni drugich. Świat jednak nas nie zna, liczy nas i uważa na równi ze światem, sądząc według ciała, lecz od Boga jesteśmy sądzeni według ducha. Apostoł więc mówi, to jest przyczyna dlaczego Ewangelia jest głoszona umarłym, ażeby byli sądzeni według ludzi, będąc w ciele, ale żyli według Boga w duchu.