USPRAWIEDLIWIENIE – O Świętych Starego Testamentu i usprawiedliwienie w Wieku Ewangelii

      Pytanie (1910) – Jaka jest różnica pomiędzy usprawie­dliwionym stanem Świętych Starego Testamentu w ich dni a stopniem usprawiedliwienia tych, którzy nie dochodzą do poświęcenia w wieku Ewangelii?

      Odpowiedź – Odpowiadamy, że jedni zrobili poświęcenie a drudzy nie zrobili. Znajdujemy się w stanie usprawiedliwienia od chwili kiedy odwrócimy się od grzechu, ale usprawiedliwienie jest tylko częściowe, zależnie jak daleko doszliśmy. Jest to tak samo jak gdybyście szli do ratusza miejskiego a my zapylalibyśmy was: Dokąd idziecie? Odpowiecie: Do ratusza. Później zaś zapytalibyśmy znowu: Jak to, ciągle jeszcze idzie­cie? Tak, idziemy, gdyż nie doszliśmy tam – byłaby odpowiedź. Tak i z usprawiedliwieniem; wyruszyliście i musicie iść aż do końca, albo wasze usprawiedliwienie nie będzie kompletne. Je­dyną rzeczą, jaką Bóg przyjmie, jest zupełne poświęcenie, świe­ci Starego Testamentu zrobili poświęcenie i Bóg ich przyjął. Bóg powiedział: Gdyby ci ludzie mieli ciała doskonałe, nie uczyniliby nic złego. Będę ich traktował tak jakby mieli ciała doskonale. Tylko w przewidującym znaczeniu byli oni uspra­wiedliwieni do życia, które otrzymają w czasie słusznym. Muszą oni czekać na ten słuszny czas, kiedy Jezus dopełni pojednania za nieprawości, zanim skorzystają z swego uspra­wiedliwienia i dojdą do zupełnej doskonałości w zmartwych­wstaniu.